Wielotorbielowatość nerek to choroba genetyczna występująca przede wszystkim u kotów perskich, ale stwierdzono pojedyncze przypadki również wśród innych ras, w tym europejskich krótkowłosych. Polega ona na powstawaniu łagodnych zmian o charakterze torbieli w obu nerkach. Zmiany te obejmują zarówno korę jak i rdzień nerki, a wraz z wiekiem jest ich coraz więcej. Z czasem duże i liczne torbiele obejmują znaczną część miąższu narządu co skutkuje jego niewydolnością. Dużych rozmiarów torbiele powodują ucisk na pozostałe narządy jamy brzusznej i dyskomfort zwierzęcia.
Objawy:- nadmierne pragnienie i wielomocz
- utrata apetytu i apatia
- nadciśnienie
- w zaawansowanym stadium choroby wymioty, biegunki, bolesność jamy brzusznej
Choroba diagnozowana jest w badaniu ultrasonograficznym nerek i polega na zobrazowaniu przynajmniej dwóch torbieli w każdej z nerek. Badania krwi wykazują przeważnie niedokrwistość, wzrost stężenia mocznika i kreatyniny, zaburzenia gospodarki mineralnej, jednak obraz niewydolności nerek we krwi może pojawić się dopiero w późniejszym stadium choroby gdy znaczna część nefronów ulegnie zniszczeniu.
Niestety nie ma lekarstwa gwarantującego pełne wyleczenie. Jednak wczesna diagnoza umożliwia wprowadzenie leczenia wspomagającego, które ma na celu zachowanie prawidłowej pracy nerek jak najdłużej. Pacjent ze zdiagnozowaną chorobą wymaga regularnych badań krwi i moczu jak również badania USG w celu oceny postępu choroby. Zmniejszenie liczny czynnych nefronów powoduje zwężenie naczyń krwionośnych a w konsekwencji wtórne nadciśnienie krwi i białkomocz. Podczas wizyt kontrolnych należy zawsze badać ciśnienie tętnicze krwi aby w porę wprowadzić leczenie.
Jeżeli jesteś posiadaczem kota rasy perskiej wykonaj u niego badanie USG jeszcze przed ukończeniem pierwszego roku życia. Pamiętaj też, że zwierze ze zdiagnozowaną wielotorbielowatością musi być wykluczone z dalszej hodowli, ponieważ może przekazać wadę swojemu potomstwu.
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych