Klinika Weterynaryjna MarysinBlog

Porażenie krtani to sytuacja w której chrząstki nalewkowate budujące krtań nie wykonują prawidłowych ruchów podczas wdechu i wydechu prowadząc tym samym do niedrożności górnych dróg oddechowych i utrudnionego oddychania. Mięśnie odpowiedzialne za ruchy chrząstek są unerwione przez nerw krtaniowy powrotny, którego porażenie jest główną przyczyną choroby. Do porażenia dochodzi w wyniku urazu, zmian nowotworowych w obrębie szyi lub przedniej części klatki piersiowej, zapalenia lub zwłóknienia a także chorób endokrynologicznych i chorób tła immunologicznego. Choroba może rozwinąć się w każdym wieku jednak najczęściej występuje u starszych psów dużych ras. U psów rasy Bouvier des Flandres choroba może być wrodzona.

W wyniku porażenia krtani właściciel może zaobserwować zaburzenia oddechowe (głównie podczas wysiłku fizycznego), świst oddechowy, kaszel oraz zmianę głosu podczas szczekania. W skrajnych przypadkach może dojść do silnej duszności i omdlenia. Konsekwencją choroby może być zachłyśnięcie i zapalenie płuc.

Badaniem pozwalającym uwidocznić krtań jest laryngoskopia. Zabieg wymaga krótkiego znieczulenia i polega na ocenie ruchu chrząstek krtaniowych podczas wdechu i wydechu. Podczas wdechu chrząstki nalewkowate zostają symetrycznie odwiedzione, a następnie podczas wydechu prawie całkowicie zamykają szparę głośni. W przypadku porażenia krtani chrząstki nie poruszają się prawidłowo. Może to dotyczyć jednej lub obu stron. Innym badaniem umożliwiającym uwidocznienie ruchu chrząstek nalewkowatych jest badanie ultrasonograficzne. Nie jest ono jednak tak dokładne ze względu na obecny w drogach oddechowych gaz powodujący występowanie licznych artefaktów.

Jeśli porażenie krtani powoduje zaburzenia oddechowe bez względu na przyczynę zjawiska konieczne jest postępowanie chirurgiczne które ma na celu udrożnienie górnych dróg oddechowych. Najczęstszym zabiegiem jest lateralizacja chrząstek nalewkowatych po której objawy najczęściej całkowicie ustępują, a pacjent cieszy się zdrowiem jeszcze przez długie lata. Jeśli zabieg nie jest możliwy lub porażenie jest jednostronne a pacjent nie wykazuje nasilonych objawów klinicznych możliwe jest leczenie farmakologiczne i zdecydowane ograniczenie aktywności fizycznej (spacery wyłącznie na smyczy).