Wielu ludzi zachwyca się rasami krótkoczaszkowymi (brachycefalicznymi). Jednym z powodów są wielkie mocno uwydatnione oczy, niewielu jednak zdaje sobie sprawę jakie problemy może to stanowić.
Duża część ras brachycefalicznych ma zbyt długie szpary powiekowe, które nie zabezpieczają w pełni powierzchni gałek ocznych. W wielu przypadkach szpara powiekowa nie domyka się lub ilość mrugnięć w celu prawidłowego nawilżenia gałki ocznej jest niewystarczająca.
Zespół okulistyczny psów brachycefalicznych
Jak sama nazwa wskazuje nie jest to jedna przypadłość, lecz najczęściej współistniejące mniej lub bardziej wyrażony zespół kilku różnych wad.
1. Entropium kątów przyśrodkowych oczu – dotyczy głównie dolnych powiek, które zawijając się do wewnątrz powodują zatykanie kanalików nosowo-łzowych. Prowadzi to do kolejnego ze schorzeń.
2. Nadmierny wypływ z oczu (łzawienie) – nie jest to urok tej rasy jak twierdzą niektórzy właściciele, jest to zjawisko patologiczne związane najczęściej z entropium i zatkaniem ujścia kanalików łzowych. Powstające pod oczami zacieki powodują, że na skórze utrzymuję się nadmierna wilgotność, co prowadzi często do stanu zapalnego.
3. Dodatkowe rzęsy – najczęściej spotykane w kącie przyśrodkowym oka (wyrastają z tzw. mięska łzowego) lub na brzegu powiekowym. Ocierają rogówkę powodując stałe drażnienie powierzchni oka. Może to powodować zmiany barwnikowe rogówki, zapalenie, a nawet wrzody rogówki.
4. Zmniejszona wrażliwość rogówki – psy ras brachycefalicznych wykazują zmniejszoną wrażliwość w stosunku do ras z długą czaszką, co sprawia, że nie wykazują przewlekłego lub nasilonego bólu rogówki przy zaburzeniach okulistycznych. Prowadzi to do późnego rozpoznania, utrudnionego leczenia, a także do problemów w uzyskaniu zadawalających efektów leczniczych.
5. Ilościowe i jakościowe zaburzenie produkcji łez - pośrednio prowadzi do pogłębiania się uszkodzeń rogówki.
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych