Klinika Weterynaryjna MarysinBlog

Pewnie wielu właścicieli psów zadało sobie te pytanie, bądź próbowało znaleźć na nie odpowiedź na internetowych forach.
Przede wszystkim – nie wolno czekać! Objawy kulawizny, problemów z poruszaniem się podopiecznego mogą świadczyć o początkach poważnej kontuzji, uszkodzeniach aparatu ruchu, deficytach neurologicznych czy problemach związanych z wiekiem. Jeśli zaobserwujesz u swojego psa jakiekolwiek problemy z postawą ciała, ruchem lub niechęcią do niego, należy szybko zgłosić się do lekarza weterynarii, który po badaniu może odesłać pacjenta na dalsze konsultacje do specjalisty ortopedy, czy też neurologa. Rozpoznanie i podjęte kroki mają jak najszybciej przywrócić Twojego psa do pełnej sprawności, nierzadko konieczna jest również operacja.

Jednak co po niej?

Podstawą prawidłowej opieki pooperacyjnej, z całą pewnością jest stosowanie się do zaleceń chirurga. Od około 20 lat rozwija się na świecie jeszcze jedna dziedzina, którą lekarze weterynarii coraz częściej wprowadzają w plan leczenia swoich pacjentów. Jest nią zoofizjoterapia, czyli fizjoterapia zwierząt, rehabilitacja.
Fizjoterapeuta to osoba, która adaptuje do świata zoologii techniki rehabilitacyjne od lat z powodzeniem stosowane u ludzi. Prostym zobrazowaniem potrzeby tej profesji, jest choćby uświadomienie sobie, że osoba po operacji nie jest pozostawiania do czasu osiągnięcia sprawności ruchowej sama sobie – znajduje się pod opieką fizjoterapeuty, przechodząc rehabilitację. Rehabilitacja znacznie skraca czas rekonwalescencji, pomagając uniknąć skutków długiej immobilizacji kończyny i dalszych powikłań z nią związanych. Rehabilitowane zwierzę również szybciej zaczyna obarczać kończynę, bądź poprawić jakość ruchu.

W zoofizjoterapii stosowane są techniki nieinwazyjne fizykoterapii i terapii manualnej takie jak:

• rozciąganie
• masaż
• stymulacja promieniem laserowym o małej energii (niskoenergetycznym)
• prądy elektryczne
• pole magnetyczne
• ultradźwięki
• fala uderzeniowa
• ćwiczenia rehablitacyjne
• hydroterapia
• ciepłolecznictwo i zimnolecznictwo

Zoofizjoterapia związana jest głównie z leczeniem ortopedycznym i neurologicznym, w przypadkach takich jak:

• pooperacyjna rehabilitacja stawów
• martwica kostno-chrzęstna
• dysplazja stawów
• osteochondroza
• osteoartritis
• zwichnięcia rzepki
• zerwane więzadło krzyżowe
• tendinopatie mięśni i przyczepów
• przykurcze mięśni
• zerwanie i przykurcze ścięgien
• zwichnięcia i zapalenia stawów
• złamania
• spondyloza i spondyloartroza
• choroby krążka międzykręgowego
• zespół ogona końskiego
• zespół chwiejności
• mielopatia degeneracyjna
• zator włóknisto-chrzęstny

Jednak to nie wszystko. Odpowiednie postępowanie fizjoterapeutyczne pozwala opóźnić utratę sprawności psów starszych, poprzez utrzymanie siły mięśniowej i wydolności sercowo-krążeniowej, a także dodatkowe bodźce stymulujące psychikę, pomagając im pozostać jak najdłużej w jak najlepszej kondycji. Przy pacjentach leżących nie dopuszcza do powstawania odleżyn. Pomaga w procesach gojenia się ran. Wspiera również leczenie otyłości. Dba o kondycję psów sportowych i lepszy stan okrywy włosowej.

Współpraca z właścicielem

Każdy pacjent przy pierwszej wizycie przechodzi dokładne badanie. Zoofizjoterapeuta sprawdza, czy poza schorzeniem z którym pacjent został skierowany, nie występują dodatkowe deficyty i bolesności. Następnie przeprowadzany jest szczegółowy wywiad z właścicielem i dopasowany, stale monitorowany, indywidualny harmonogram rehabilitacji.

Rehabilitant może również zalecić ćwiczenia w domu oraz odpowiednie do pacjenta wskazówki dietetyczne.

Kluczowa jest obserwacja zwierzęcia w domu i stosowanie się do zaleceń lekarza weterynarii i terapeuty.