Klinika Weterynaryjna MarysinBlog

W naszym, ludzkim słowniku „katar” brzmi błaho i banalnie – znamy go jako męczące, ale niegroźne przeziębienie. Zupełnie inaczej sprawa ma się w przypadku kociego kataru. Mamy tu tak naprawdę do czynienia z dwoma chorobami, ukrytymi pod wspólną nazwą. Obydwie wywoływane są przez wirusy – herpeswirusy i kaliciwirusy, które atakują górne drogi oddechowe.

Każda z „wersji” kociego kataru zaczyna się podobnie: łzawieniem, wyciekiem przejrzystej wydzieliny z nosa oraz kichaniem. Później do objawów dołącza wyraźnie złe samopoczucie i gorączka, a także brak apetytu. W zależności od tego, który z wirusów zaatakował naszego kota, rozwój choroby może być różny. Herpeswirusy „chętniej” atakują spojówki, powodując ich zapalenie, często przechodzące w postać przewlekłą, a także jamę nosową, co powoduje powstanie licznych uszkodzeń jej nabłonka i silny, surowiczy wyciek z nosa. Kaliciwirusy z kolei kolonizują jamę ustną, wywołując zapalenia dziąseł, nadżerki na języku, a także nierzadko zapalenie oskrzeli i płuc. Niezwykle niebezpieczne są powikłania – ubytki w błonach śluzowych stanowią otwarte wrota dla zakażeń bakteryjnych, zaś silne zajęcie spojówek może prowadzić do zapalenia i owrzodzenia rogówki, zaś w konsekwencji – do utraty wzroku.

Choroba ta na szczęście jest uleczalna, jednak terapię należy wdrożyć w momencie, gdy u kota wystąpią pierwsze objawy zakażenia. Leczenie polega na substancji wspomagających odporność zwierzęcia, a także antybiotyków w przepadku, gdy pojawią się zakażenia wtórne. Szalenie istotne jest regularne i staranne usuwanie wydzielin z nosa i oczu, które w przeciwnym razie stałyby się pożywką dla bakterii.

Koci katar najniebezpieczniejszy jest dla kociąt i kotów z obniżoną odpornością, żyjących w dużych skupiskach. Kot, który przeszedł koci katar może zarażać nawet przez trzy miesiące. Wirusy możemy przynieść do domu na butach, odzieży i dłoniach, dlatego tak ważne jest zachowywanie zasad higieny. Nie ma niestety stuprocentowo skutecznej metody na zapobieżenie zachorowaniu, jednak szczepiony, niewychodzący, zdrowy kot ma szansę nigdy nie zetknąć się z tą przykrą chorobą.